Ο κήπος και οι γλάστρες μας έχουν αρκετούς εχθρούς και προσβάλλονται από πολύ επικίνδυνες, καμιά φορά, αρρώστιες σαν αποτέλεσμα της αλόγιστης επέμβασης του ανθρώπου στην ισορροπία της φύσης. Συγκεκριμένα, ο άνθρωπος κατέστρεψε την φυσική βλάστηση, που περιείχε πολλά είδη φυτών και καλλιέργησε μεγάλες περιοχές με ένα είδος ή με συγγενή είδη, οπότε οι μικροοργανισμοί που τα προτιμούσαν, βρήκαν πρόσφορο έδαφος και πολλαπλασιάστηκαν υπέρμετρα. Όταν άρχισε να τους καταπολεμά, δεν εφάρμοσε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα καταπολέμησης αλλά τους αντιμετώπισε ευκαιριακά, μη χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες μεθόδους ή τα κατάλληλα φυτοφάρμακα, με αποτέλεσμα να εξολοθρευτούν μερικοί, ενώ άλλοι να αφεθούν να αναπτυχθούν ελεύθεροι (π.χ έντομα και τετράνυχοι) ή να αναπτύξουν ανθεκτικά στελέχη. Επειδή όμως αυτή η κατάσταση συνεχίζεται και παράλληλα επειδή η μόλυνση του περιβάλλοντος δεν ελαττώνεται, προβλέπεται να μολυνθούν ακόμα και αυτές οι ελάχιστες παρθένες περιοχές που απέμειναν. Αργά ή γρήγορα λοιπόν, θα υποχρεωθεί ο καλλιεργητής να επέμβει προσπαθώντας να σώσει τις καλλιέργειες και τα φυτά του.

     Η επιλογή του κατάλληλου φυτοφαρμάκου για κάθε περίπτωση είναι μόνο το ένα σκέλος για την αντιμετώπιση των εχθρών και των ασθενειών. Το άλλο σκέλος είναι η εφαρμογή του σκευάσματος με τον ενδεδειγμένο τρόπο που συστήνουν οι ειδικοί γεωπόνοι και αναγράφεται στη συσκευασία των φυτοφαρμάκων, δηλαδή η εποχή εφαρμογής, η συνιστώμενη διάλυση, ο σχολαστικός ψεκασμός ή το σκόνισμα και τα μέτρα προφύλαξης. Εάν τηρηθούν όλα αυτά, και η επέμβαση θα είναι αποτελεσματικότερη αλλά και οι κίνδυνοι για το περιβάλλον και τους καλλιεργητές λιγότεροι. Τα φυτοφάρμακα, για να σώσουν την καλλιέργειά μας, εφαρμόζονται πάντα στην αρχή της προσβολής και στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των παθογόνων, πριν δηλαδή μεγαλώσουν οι ζημιές. Πάντα θα πρέπει να ακολουθείται η αναγραφόμενη δοσολογία του κατασκευαστή, γιατί αν το διάλυμα είναι αραιότερο υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθούν ανθεκτικά στελέχη και η προσπάθειά μας θα έχει αντίθετο αποτέλεσμα, ενώ αν το διάλυμα είναι πολύ πυκνότερο, υπάρχει κίνδυνος καταστροφής των φυτών.

     Τα φυτά πρέπει να ψεκαστούν ή να σκονιστούν πάρα πολύ καλά, ιδιαίτερα στην κάτω επιφάνεια των φύλλων τους, όπου εκεί συνήθως βρίσκονται οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των παρασίτων. Όταν ψεκάζουμε ή σκονίζουμε με φυτοφάρμακα, θα πρέπει απαραίτητα να τηρούμε τα μέτρα ατομικής προστασίας, δηλαδή να φοράμε μάσκα και γάντια, να επεμβαίνουμε μόνο όταν δεν φυσάει και να πλένουμε στο τέλος καλά με σαπούνι όχι μόνο τα εργαλεία μας (δοχεία, ψεκαστήρες κ.α) αλλά και τα ρούχα και τα χέρια μας. Να θυμάστε πάντα ότι σκοπός μας είναι να περιορίζουμε τις προσβολές σε ανεκτά επίπεδα με όσο το δυνατόν λιγότερες εφαρμογές και όσο το δυνατόν πιο ήπια και «ανώδυνα» φάρμακα. Σε πολλές περιπτώσεις μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και σκευάσματα εγκεκριμένα στην Βιολογική Γεωργία, με μεγάλα ποσοστά επιτυχίας.      Τα εντομοκτόνα, τα ακαρεοκτόνα και τα μυκητοκτόνα διατηρούνται συνήθως δραστικά πάνω στο φύλλωμα από μία έως είκοσι , ανάλογα πάντα από το σκέυασμα και τις καιρικές συνθήκες. Μετά από αυτό το καθορισμένο χρονικό διάστημα, αδρανοποιούνται και γίνονται ακίνδυνα τόσο για τον άνθρωπο αλλά και για τα παθογόνα. Οι πιο δημοφιλείς εχθροί των φυτών μας είναι οι αφίδες, οι θρίπες, ο αλευρώδης, οι κάμπιες, η μύγα μεσογείου, ο δάκος και ο τετράνυχος, ενώ κάποιοι από τους πιο διαδεδομένους μύκητες είναι ο περονόσπορος, το ωίδιο, η φυτόφθορα και ο βοτρύτης. Για σοβαρότερες περιπτώσεις, σίγουρα θα χρειαστεί ένα πιο σύνθετο πρόγραμμα αντιμετώπισης, που πιθανόν θα συμπεριλάβει και τις γειτονικές καλλιέργειες και θα καταρτιστεί με την βοήθεια του ειδικού τοπικού γεωπόνου.